ارتباط ابعاد سرشت و منش با بازداری پاسخ در دانش آموزان پسر دارای نشانه های اختلال سلوک

مقدمه و هدف: در مورد ارتباط ابعاد سرشت و منش با بازداری پاسخ در دانش آموزان دارای نشانه های اختلال سلوک، اطلاعات اندکی موجود است. مطالعات اخیر حاکی از آن است که ابعاد سرشت و منش بر بازداری پاسخ دانش آموزان دارای نشانه های اختلال سلوک تاثیر می گذارند. هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط ابعاد سرشت و منش با بازداری پاسخ در دانش آموزان پسر دارای نشانه های اختلال سلوک بود.مواد و روش ها: روش این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر سال اول راهنمایی شهرستان کوهدشت تشکیل می دادند که در سال تحصیلی 92-91 مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل 90 نفر از دانش آموزان پسرسال اول راهنمایی بود که از میان(1000=n) دانش آموز به روش نمونه گیری قضاوتی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه ابعاد سرشت و منش، آزمون رنگ- واژه استروپ، مصاحبه بالینی ساختار یافته و چک لیست علائم مرضی کودک استفاده شده است. داده های پژوهش با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که نوجویی، آسیب پرهیزی، پاداش وابستگی، پشتکار همکاری، خود فراروی و خود راهبری با بازداری پاسخ دانش آموزان دارای اختلال سلوک رابطه معنی داری دارند(05/0p<). نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که ضرایب خود راهبری، نوجویی، آسیب پرهیزی و پاداش وابستگی برای تبیین بازداری پاسخ دانش آموزان دارای اختلال سلوک معنادار هستند( 01/0p<). بحث: این نتایج حاکی است که ابعاد سرشت و منش با بازداری پاسخ مرتبط هستند. این نتایج نیز تلویحات مهمی در زمینه پیشگیری، آسیب شناسی و درمان اختلال سلوک دارد.